این مطالعه با هدف بررسی شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در آرایشگران مرد و سپس تاثیر 8 هفته برنامه اصلاحی با رویکرد عملکردی بر اختلالات نواحی مختلف بدن آنان انجام شد. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی بدون گروه کنترل است که بر روی نمونه 100 نفری از آرایشگران مرد شهرستان رامهرمز انجام شده است. ابتدا شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی توسط پرسشنامه نوردیک سنجیده شد. سپس تعدا 37 نفر جهت ورود به برنامه اصلاحی مورد نظر انتخاب شدند. برنامه شامل دو بخش اصلاح وضعیت کار و تمرینات اصلاحی بود که به مدت 8 هفته انجام شد. جهت مشخص کردن شدت درد از مقیاس پنج ارزشی لیکرت استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از روش های آمار توصیفی و آزمون غیر پارامتریک یومن- ویتنی و کروسکال-والیس استفاده شده است. نتایج نشان دهنده ی این است که اختلالات اسکلتی-عضلانی از شیوع بالایی در میان آرایشگران برخوردار بوده است. میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در میان جامعه هدف در 12 ماه گذشته به این صورت بود:اختلال در ناحیه کمر 81 درصد، اختلال در ناحیه گردن 62 درصد، اختلال در ناحیه پاها و مچ پاها 57 درصد، اختلال در ناحیه زانوها 52 درصد، اختلال در ناحیه دست ها و مچ دست ها 42 درصد، اختلال در ناحیه ساعد 38 درصد، اختلال در ناحیه ران ها 35 درصد، اختلال در ناحیه شانه 32 درصد، اختلال در ناحیه پشت 27 درصد. هم چنین برنامه اصلاحی مورد نظر با رویکرد عملکردی توانست به صورت معناداری از اختلالات اسکلتی-عضلانی بکاهد. با توجه به نتایج این تحقیق به نظر می رسد برنامه اصلاحی مورد نظر با رویکرد عملکردی جهت بهبود و کاهش اختلالات مذکور موثر باشد.