زمینه و هدف: اختلال در حفظ تعادل از جمله پیامدهای افزایش سن است که سبب اختلال و ناتوانی در فعالیت های عملکردی این افراد و نیز باعث زمین خوردن سالمندان می شود. .بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر، تأثیر هشت هفته تمرین پیلاتس بر روی کنترل پاسچر در سالمندان بود.
مواد روش ها: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد سالمند مراجعه کننده به مرکز تحقیقات سالمند استان کرمانشاه بودند، که از بین آنها 30 زن مبتلا سالمند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با طرح پژوهش آزمایشی، پیش آزمون-پس آزمون در گروه های کنترل و کنترل گمارده شدند(15 نفردر گروه تجربی و 15 نفر در گروه کنترل). گروه تمرین پیلاتس به مدت هشت هفته و سه جلسه در هر هفته به مدت یک ساعت تمرین انجام دادند. کنترل پاسچر آزمودنی ها قبل و پس از انجام تمرینات منتخب مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها: نتایج آماری نشان داد که تمرینات پیلاتس روی نوسان پوسچر افراد دیابتی همراه با نوروپاتی در حالت چشم بسته اثر دارد و به طور معنی داری باعث کاهش نوسان پوسچر می شود(05/0>p). اما این تمرینات بر روی نوسان پوسچر در حالت چشمان باز اثر معنی داری نداشت(05/0 نتیجه گیری: به نظر می رسد که عضلات ثبات دهنده مرکزی در کنترل مفاصل پروگزیمال و دیستال برای کاهش نوسان پوسچر زنان سالمند در حالت چشمان بسته نقش مهمی دارند و انجام این تمرینات در کاهش نوسان پوسچر زنان سالمند اثر مثبت داشته باشد.