شاعران زن امروزی دیگر مانند بخش کثیری از گذشتگان خود از ترکیبات و اصطلاحات مردانه برای خلق تصاویر بهره نمی برند و تلاش می کنند که از نماد های زنانه برای تصویرسازی ها و همچنین بیان انتقادهای اجتماعی به خوبی استفاده نمایند. هر زن يا مرد قبل از اين‌كه نمايندۀ جنس خود باشد، يك واحد انساني است كه در گوشه‌اي از جهان ايستاده و هستي را درك مي‌كند؛ پس نمي‌توان دنيايي را تصور كرد كه در آن، زنان جهان را يك‌سر از منظر مشتركي تماشا كنند يا همه‌ي مردان حسي مشترك در تجربۀ اجزاي جهان داشته باشند. بنابراين با شعرهايي مواجه‌ايم كه از تجارب شخصي افراد برآمده‌اند.
سعاد الصباح، شاعر کویتی، یکی از بانوان عرب است که در این مسیر پیشرو بوده و لیلا کردبچه، شاعر ایرانی نیز تلاش هایی در این مسیر داشته است. این شاعران تلاش کرده اند بهره مناسب را از نشانه های زنانه در شعر خود، به ویژه در بیان انتقادهای اجتماعی ببرند. هر چند سعاد چند دهه پیش از کردبچه متولد شده و شعر سروده است، گویا در استفاده از ابزارهای زنانه در بیان انتقادات اجتماعی کماکان پیشرو است و شاید بتوان یکی از دلایل آن را پیشرو بودن زنان شاعر عرب نسبت به زنان ایرانی دانست