در دهه‌های اخیر، رسانه‌های جمعی، به‌ویژه فضای مجازی، تأثیرات گسترده‌ای بر زبان فارسی برجای گذاشته‌اند. گسترش اینترنت، ظهور شبکه‌های اجتماعی و تولید محتوای سریع و عمدتاً بدون نظارت زبانی، زمینه‌ساز شکل‌گیری گفتمان‌های نو، ورود واژگان بیگانه، و تضعیف دقت در به‌کارگیری ساختارهای نحوی و واژگانی شده است. در کنار این تهدیدها، ظرفیت‌هایی نیز پدید آمده‌اند؛ از جمله افزایش تعامل کاربران، شکل‌گیری فرم‌های نوشتاری نوین مانند شعر دیجیتال و نثر وب‌محور. با این حال، شتاب‌زدگی در نوشتار، سطحی‌نگری در نقد متون، و ضعف در ویرایش زبانی از جمله آسیب‌های جدی این فضا به شمار می‌روند. پژوهش حاضر، با روش تحلیل محتوای کیفی و مرور مطالعات پیشین، به بررسی تأثیر رسانه‌های نوین بر نظام نوشتاری و گفتاری زبان فارسی می‌پردازد و در پایان، راهکارهایی برای ارتقای سلامت زبانی در زیست‌بوم رسانه‌ای ارائه می‌دهد. یافته‌ها بر ضرورت تدوین سیاست‌های زبانی، ارتقای سواد رسانه‌ای و تقویت نقش نهادهای ناظر بر زبان در مواجهه با رسانه‌ها تأکید دارند.