بعد از جهانی شدن مکتب پست‌مدرنیسم بیشتر نویسندگان ایرانی هم، این سبک و سیاق را وارد رمان‌ها و داستان‌های خود کردند. مکتب پست‌مدرنیسم با بدعت‌هایی که در زمینة فرم و محتوا در ادبیات داستانی ایجاد کرده این نوع داستان‌ها را دارای ویژگی‌های خاصی ساخته است. مقالۀ حاضر به بررسی مؤلفه‌های پست‌مدرنیسم در رمان "پیکر فرهاد" اثر عباس معروفی می‌پردازد. این رمان ، اثری است که به خوبی مضامین پست مدرنیسم را در خود جای داده و به بررسی عمیق هویت، زمان و بحران‌های انسانی می‌پردازد. این تحقیق با هدف تحلیل و بررسی مولفه‌های پست مدرنیسم در این رمان، به تحلیل تکنیک‌های بیانی، و بازنمود واقعیت‌های اجتماعی و فردی می‌پردازد. این رمان به‌طور متناوب میان واقعیت و تخیل، زمان‌های مختلف و نقاط‌نظر متفاوت جابه‌جا می‌شود و از کاراکترهای چندبعدی برای نشان دادن تناقضات درونی انسان و جامعه استفاده می‌کند. از دیگر ویژگی‌های بارز این رمان می‌توان به استفاده از زبان چندلایه و به چالش کشیدن روایت‌های سنتی اشاره کرد. این تحقیق نشان می‌دهد که "پیکر فرهاد" به شیوه‌ای خلاقانه و نوآورانه، مرزهای نرمال روایت را در هم می‌شکند و دنیایی پر از درگیری‌های عاطفی و فلسفی را پیش روی خواننده می‌گشاید. در نهایت، این رمان به مثابه یک اثر پست مدرن، نه تنها مرزهای ادبیات را گسترش می‌دهد، بلکه بازتابی از بحران‌های هویتی و اجتماعی عصر معاصر را نیز در خود دارد.