یکی از مهمترین کهن الگوهای یونگ« خویشتن» است که بیانگر یک نمونه خداگونه در آفرینش انسان است و رسیدن به این نمونه خداگونه ، عنایت رشد او را نشان می دهد.در این جستار با روش تحقیق کیفی، با گرایش کهن الگویی به تحلیل داستان کی خسرو در شاهنامه پرداخته شده است.
ازاین دیدگاه کی خسرو شاه – مو بد فرهمند کیانی-نموداری متعالی و آرمانی از کهن الگوی «قهرمان» است درباره ژرف ساخت کهن الگویی این داستان می توان گفت که کی خسرو « انسان کامل، حماسه ایران است.
غریزه ای پویا که به دنبال یکپارچه ساختن محتویات هشیاری و ناهشیاری در کلیتی منسجم است ،یونگ آن را «خود» و فرایند دستیابی به آن را «فردیت یافتگی» می نامد.