نوآوری سازمانی یکی از کلیدی‌ترین عوامل موفقیت در محیط‌های کاری پیچیده و رقابتی امروز است. این پژوهش با استفاده از روش فراتحلیل، نتایج تحقیقات پیشین در حوزه نوآوری سازمانی را بررسی و تحلیل می‌کند تا تصویری جامع از عوامل موثر بر این مفهوم ارائه دهد. داده‌های مورد بررسی شامل 19 مطالعه مختلف است که بر جامعه‌های آماری متنوعی مانند معلمان، مدیران، کارکنان بانک‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان و بیمارستان‌ها متمرکز شده‌اند. این مطالعات از روش‌های توصیفی-همبستگی و پیمایشی بهره برده‌اند و ابزار گردآوری اطلاعات عمدتاً پرسشنامه بوده است. نمونه‌های آماری نیز با استفاده از روش‌های تصادفی ساده، طبقه‌ای و خوشه‌ای انتخاب شده‌اند. نتایج نشان می‌دهد عوامل فردی مانند صبر، شکیبایی و انگیزه نوآوری مدیران، عوامل سازمانی نظیر انعطاف‌پذیری سیستم حقوق و دستمزد و ساختار ارگانیک، و همچنین عوامل محیطی از جمله حمایت‌های قانونی و اجتماعی تأثیر قابل توجهی بر نوآوری دارند. مطالعات همچنین نشان داده‌اند که مؤلفه‌هایی مانند مدیریت استعداد، سبک رهبری تحول‌گرا، خوش‌بینی سازمانی و سرمایه اجتماعی از مهم‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌های نوآوری سازمانی هستند. از سوی دیگر، فرهنگ سازمانی انسان‌گرا از طریق شادی کارکنان تأثیر مستقیم و غیرمستقیمی بر نوآوری دارد. پژوهش حاضر با ارائه تحلیل دقیق‌تری از ابعاد مختلف این عوامل، نقاط قوت و ضعف موجود در سازمان‌ها را بررسی کرده و راهکارهایی برای ارتقای نوآوری سازمانی پیشنهاد می‌کند. این مطالعه می‌تواند راهنمای ارزشمندی برای مدیران، سیاست‌گذاران و پژوهشگران در راستای ایجاد محیط‌های کاری نوآورانه و پویا باشد.