یادگیرندگان استثنایی شامل افرادی هستند که به دلیل ویژگی های خاص خود،نیازمند آموزش های ویژه و خدمات مرتبط با آن هستند.این گروه شامل افرادی با توانایی های خاص(مانند تیز هوشی) یا چالش های خاص(مانند کم توانی های ذهنی و جسمانی) می شود.آموزش به این گروه از یادگیرندگان،نیازمند استفاده از روش های خلاقانه و هماهنگ در کلاس های درس است که تفاوت های فردی و فرهنگی را لحاظ کند. روند های جدید در آموزش یادگیرندگان استثنایی شامل تلفیق این افراد با سایر دانش آموزان در کلاس های عمومی است،که باعث رشد اجتماعی و کاهش انزوای آن ها می شود.با این حال،این روند نیازمند برنامه ریزی دقیق،همکاری بین معلمان عمومی و ویژه،و توجه به عوامل محیطی و روانی است.آماده سازی معلمان،طراحی برنامه های آموزشی متناسب،و ایجاد فضای حمایتی در کلاس از الزامات موفقیت این روش هستند.آموزش عاطفی یکی از جنبه های مغفول مانده در برنامه های آموزشی یادگیرندگان استثنایی است که توجه به آن به نتایج مثبتی می رسد.انطباق برنامه درسی با نیاز های فرهنگی و زبانی متنوع،به ویژه در یادگیرندگان استثنایی از اهمیت بالایی برخوردار است.