هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر مهارت های خودتنظیمی بر مؤلفه های هوش منطقی-ریاضی بود که با استفاده از روش همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چند متغیره اقدام به سنجش میزان همبستگی میان هوش منطقی و مؤلفه های خود تنظیم گری شامل شناخت، فراشناخت، انگیزش و مدیریت منابع گردید. بدین صورت که با استفاده از پرسشنامه خودتنظیم گری پنتریچ و دی گروت و هوش منطقی-ریاضی گاردنر داده ها از تعداد 30 نفر از دانش آموزان ابتدایی به صورت تصادفی جمع آوری شد و مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد مهارتهای خودتنظیمی دانش آموزان دارای 0.968 ضریب همبستگی با هوش منطقی-ریاضی در بین آنان است و 93.6 درصد از واریانس متغیر هوش منطقی-ریاضی دانش آموزان را تبیین می¬کند و مؤلفه های خودتنظیم گری بر هوش منطقی-ریاضی دانش آموزان تأثیر معناداری دارد. در نتیجه یادگیری خود تنظیمی در ارتقاء هوش منطقی و به تبع آن پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به ویژه در درس ریاضی نقش بسزایی دارد.