روش تدریس نمایشی یکی از شیوه‌های آموزشی است که در آن از نمایش‌ها، بازی‌ها، تئاتر، و فعالیت‌های بصری و عملی برای تدریس مفاهیم استفاده می‌شود. این روش به‌ویژه برای کودکان در مقاطع ابتدایی بسیار مناسب است، زیرا آن‌ها از یادگیری از طریق فعالیت‌های عملی، بصری، و حرکتی لذت می‌برند و این نوع تدریس به یادگیری آن‌ها کمک می‌کند تا بهتر و سریع‌تر مفاهیم را درک کنند. روش نمايشى بر مشاهده و ديدن استوار است. در اين روش، افراد مهارت‌هاى خاصى را از طريق ديدن فرا مى‌گيرند و معلم طرز کاربرد وسيله‌اى يا چگونگى ساختن يک شيء را نشان مى‌دهد. شايد اين اولين روشى باشد که بشر بکار برده است و در صورت نداشتن امکانات کافي، شايد مناسب‌ترين روش براى آموختن مهارت‌ها باشد؛ زيرا با استفاده از اين روش، معلم مى‌تواند مهارتى را به تعداد زيادى از شاگردان و در طى زمانى کوتاه ارائه دهد. مهمترين حس اين روش به کار‌گيرى اشياء حقيقى و واقعى در آموزش است. البته اين روش به تنهايى بکار نمى‌رود و معلم ضمن ارائه روش نمايشي، ناچار به استفاده از روش سخنرانى نيز هست. هدف این مقاله بررسی روش تدریس نمایشی می باشد. از آنجای که روش تدریس هر درسی متفاوت خواهد بود و نمی توان برای همه درس ها الگوی واحدی را به کار برد. به همین منظور ابتدا ویژگی های تدریس مهارتی، تاثیرات تدریس نمایشی بر یادگیری دانش آموزان و سپس محاسن و محدودیت‌های روش تدریس نمایشی توضیح داده شده است.