پژوهش حاضر با هدف تحلیل نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در فرآیند آموزش و یادگیری انجام شده است. فناوری اطلاعات در حوزه آموزش و پرورش به معنای ایجاد سیستم‌های آموزشی نوین برای افزایش بهره‌وری یادگیری و تأکید بر یادگیری مؤثر است. استفاده بهینه از فناوری آموزشی در تدریس و یادگیری می‌تواند با فعال‌سازی حواس دانش‌آموزان، فرآیند آموزش را واقعی‌تر و عملی‌تر کند و با بهبود کیفیت تدریس و یادگیری، کارایی تعلیم و تربیت را ارتقا دهد. فناوری آموزشی شامل طراحی، اجرا و ارزیابی کل فرآیند یاددهی و یادگیری است که به تسهیل یادگیری و فراگیران کمک می‌کند. از این رو، اهمیت و ضرورت استفاده از فناوری اطلاعات در نظام آموزشی کشور مورد بررسی قرار می‌گیرد.در عصر حاضر، با رشد فناوری‌های رایانه‌ای و سرعت انتقال اطلاعات، دانش و اطلاعات به راحتی و سرعت در دسترس همگان قرار می‌گیرد. دیگر مدرسه تنها مکانی برای انتقال دانش، مهارت و ارزش‌ها توسط معلم نیست، بلکه عوامل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و رسانه‌های جمعی در شکل‌گیری دیدگاه‌های دانش‌آموزان نقش تعیین‌کننده‌ای دارند. استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات (فاوا) در تقویت شخصیت علمی دانش‌آموزان، انعطاف‌پذیری، خلاقیت، مسئولیت‌پذیری، مشارکت بیشتر، تعمیق مطالب درسی و افزایش انگیزه و پیشرفت تحصیلی آن‌ها مؤثر است. تحقیقات نشان می‌دهد که فناوری به‌کار رفته در مدارس در فرآیند یاددهی و یادگیری مفید است. فرصت‌های ارائه شده به دانش‌آموزان به آن‌ها کمک می‌کند تا خلاقیت، تفکر انتقادی، یادگیری خودهدایتی و خودمدیریتی خود را افزایش دهند. در واقع، فناوری به عنوان یک توانمندساز، دانش‌آموزان را تجهیز می‌کند تا دقیق‌تر بیاندیشند و خلاق‌تر باشند. بنابراین، در این مقاله تلاش شده است تا جایگاه فناوری اطلاعات در آموزش و پرورش بررسی شود.