پژوهش حاضر به بررسی میزان تاثیر اعتماد به نفس بر پیشرفت تحصیلی و افزایش نمرات دروس مهارتی هنرجویان پایه دهم رشته تصویر سازی و جلوه های ویژه هنرستان ساعی، واقع در ناحیه 2 اراک در سال تحصیلی 1403-1402 پرداخته است. این پژوهش با هدف ارتقاء میزان اعتماد به نفس کلی و تحصیلی هنرجویان و افزایش نمرات کتبی و عملی مهارتهای هفتگانه این دانش آموزان، در جهت یادگیری به صورت کاربردی و آینده شغلی و تحصیلی هدفمند، در ایشان صورت گرفته است. جامعه آماری این پژوهش 6 نفراز هنرجویان این کلاس بودند. برخی از مسائل اصلی ایشان پایین بود میزان اعتماد به نفس و خودباوری، عدم مشارکت یا مشارکت اندک در فعالیت ها و پرسش و پاسخهای کلاسی و فعالیتهای گروهی و کارگاهی، ناسازگاری با سایر دانش آموزان، انگیزه یادگیری اندک، پایین بودن نمرات آزمونهای کتبی و عملی، انجام ندادن یا ناقص انجام دادن پروژه های عملی و تکالیف، عدم رعایت قوانین شایستگی های غیر فنی، هدفمند نبودن برای آینده تحصیلی و شغلی، تعدد غیبتها و تاخیر ها بود. در این پژوهش از ابزارهای پرسشنامه استاندارد عزت نفس کوپر اسمیتSEI) ) و میانگین نمرات کتبی و عملی درس رایانه کار مقدماتی هنرجویان، استفاده شده است. روایی پرسشنامه با بررسي مقالات، متون و مشاوره با صاحب نظران و اساتيد برجسته دانشگاه، مورد نقد و تأييد قرار گرفت. پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت از اعتبار و روایی قابل قبولی برخوردار است. ضریب آلفای کرونباخ ۸۸/۰ را برای نمرۀ کلی آزمون گزارش کرده اند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخصهای آمار توصیفی (حاصل جمع و میانگین نمرات آزمون) و برای نمایش و مقایسه داده ها از جداول و نمودارها استفاده شده است . مقایسه یافته های آماری در نیمه اول و دوم سال تحصیلی 1403-1402 نشان می دهد که، میانگین نمرات آزمون پرسشنامه اعتماد به نفس جامعه آماری پژوهش، از 19.33 به 23 افزایش یافت و بدین معناست که میزان اعتماد به نفس عمومی و تحصیلی هنرجویان در پایان سال تحصیلی ارتقاء یافته است. همچنین میانگین نمرات کتبی درس رایانه کار مقدماتی هنرجویان از 15 به 16.33 و میانگین نمره عملی آنها از 16.4 به 17.66 افزایش پیدا کرد و این نتایج گواه بر تاثیر مثبت افزایش اعتماد به نفس دانش آموزان بر پیشرفت تحصیلی و بهبود یادگیری در ایشان می باشد. نتایج حاصل از شاخصهای کیفی موفقیت طرح بیانگر آن است که، حس خود باوری و خود ارزشمندی در هنرجویان بیشتر شده بود، همچنین فعالتر شدن هنرجویان منفعل و بی انگیزه و مشارکت آنها در پرسش و پاسخهای کلاسی، همکاری با سایر همکلاسی هایشان، هدفمند شدن ایشان نسبت به آینده شغلی و تحصیلی شان و علاقمند شدن به مهارت آموزی، کاهش تاخیر ها و غیبت ها و بهبود رعایت شاخصهای " شایستگی های غیرفنی" در هنرجویان از یافته های کیفی این پژوهش می باشد.