توسعه را فرآیندی هدفدار می‌دانند که به وسیله انسان آغاز و هدف آن بهبود شرایط زیستی کلیه کسانی است که در یک جامعه زندگی می‌کنند به همین دلیل مسیر پیشرفت و ترقی هر کشور را آموزش و پرورش و نظام آموزشی همان کشور تعیین می کند. در نظام آموزشی است که انسان ها رشد می کنند و به افراد تاثیر گذاری در سرنوشت کشور مبدل می گردند. و آموزش و پرورش است که رشد متعالی کشور ها را در همه زمینه های علمی و آموزشی و حتی فرهنگی و تربیتی رقم می زند. در واقع می توان گفت اگر کشوری دارای نظام تعلیم و تربیت و آموزش و پرورش منسجم و متمرکزی باشد می تواند وضعیت نیروی انسانی و کیفیت فاکتور های رقابتی خود را نسبت به سایر کشور ها بهبود بخشد.آنچه در این رابطه مهم است اینکه کلیه مسئولین و افراد جامعه در هر کشور و ملتی باید در این راستا از هیچ کوششی فروگذار نباشند. در واقع باید گفت برای ارتقای سطح علمی در داجمعه و پیشرفت روز افزون در همه عرصه های علمی ، فرهنگی و هنری باید همه جامعه دست در دست یکدیگر نهند و در این راستا فعالیت خود را دنبال کنند.
قطعا در راستای اعتلای آموش و پرورش و نظام تعلیم و تربیت چالش ها و مشکلاتی بوجود می آید . این چالش ها و مشکلات ناشی از تحولاتی است که در مسیر پیشرفت واقع شده اند. افراد جامعه نباید نسبت به این چالش ها و مشکلات بی تفاوت باشند و می بایست با همکاری و همفکری یکدیگر این مسائل و مشکلات را برطرف نمایند.
در مقاله حاضر قصد داریم به مقوله تعلیم و تربیت (آموزش و پرورش) مسیر پیشرفت کشور ، الزامات ، چالش ها و راهکار ها بپردازیم.