زمینه و هدف: طبیعی است که اگر مدیران بتوانند توانمندسازی کارکنان را افزایش دهند، موجب توسعه و بهبود کار سازمان شده اند. توانمندسازی توانایی ترغیب دیگران به انجام دادن کاری است که خودشان می خواهند انجام دهند. به زبان ساده هدف اصلی این پژوهش تعیین میزان نقش توانمندسازی کارکنان کلانتری ها و پاسگاه ها در پیشگیری از جرم می باشد. این مطالعه به ایجادفهمی صحیح ازرفتارکارکنان و مدیران ومدیریت صحیح می انجامد به شناخت مهارتهای اصلی وضروری مدیریت درسازمان بکارگیری آنها در پیشگیری ازجرم کمک می کند.
روش: جامعه آماری این مطالعه شامل ٣٩1 نفر ازکارکنان کلانتری ها و پاسگاه های شهرستان همدان می باشدکه درسال 1400 مشغول خدمت بودندو باطراحی پرسش نامه هایی دراین راستا ازنمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی استفاده گردید. . این پژوهش به روش توصیفی و کتابخانه ای به بررسی موضوع نقش توانمندسازی کارکنان کلانتری ها و پاسگاه ها در پیشگیری از جرم پرداخته است.
یافته ها: داده های پژوهش در سطح آمار توصیفی)فراوانی، درصد، میانگین وانحراف معیار( مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد، بیش ازنیمی ازپاسخگویان، تاثیرعوامل سازمانی و روانشناختی توانمند توانمندسازی را درپیشگیری انتطامی ازجرم، رادرحدزیاد دانسته اند.
نتایج: نتایج حاصل نشان می دهد، عوامل سازمانی و عوامل روانشناختی توانمندسازی هر دو مهم ترین نقش را در توانمندسازی کارکنان درپیشگیری ازجرم دارند. به طور کلی اگر فرهنگ یک سازمان احساس معناداری، شایستگی، خودمختاری، و اثرگذاری را در کارکنانش به وجود آورد آنگاه توانمندی روانشناختی در آنها ایجاد شده و این امر در انگیزش درونی آنها را برای انجام تکالیف شغلی افزایش میدهد. وقتی به کارکنان میدان داده شود احساس می کنند که می توانند موثر واقع شوند و با داشتن قدرت برای انجام وظایف انگیزه و اشتیاق بیشتری برای کار دارند.