مقدمه:
تغییرات ایجاد شده در دوران سالمندی گاهی منجر به نارسایی¬های شدید جسمی و روانی شده و به معلولیت و کاهش قدرت مقابله با مواجهه با دشواری¬ها و رویدادهای معمول می شود. اختلالات روانشناختی و جسمی در سالمندان به دلیل محرومیت¬های مختلف اجتماعی، پایین¬بودن کیفیت زندگی، اختلالات شناختی، ناتوانی فیزیکی و اختلالات جسمی، بالا می¬باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی ادراک زیسته سالمندان از سلامت جسمی: یک مطالعه پدیدارشناسی است.
روش کار:
روش مطالعه حاضر به صورت کیفی از نوع پدیدارشناسی است. جامعه مورد مطالعه کلیه سالمندان شهر خرم¬آباد در سال 1399 هستند. روش نمونه¬گیری به صورت «هدفمند» است. به منظور گردآوری داده¬ها از «مصاحبه عمیق فردی»استفاده شد. در این مطالعه از کدگذاری داده¬ها، مصاحبه¬های ضبط شده، پیاده¬سازی، طبقه¬بندی، خوشه¬بندی و سازمان¬دهی استفاده شد. سپس با استفاده از شیوه تحلیل موضوعی داده¬های گردآوری¬شده بر اساس سوالات و اهداف تحقیق، مقوله¬بندی¬شده و در ارتباط با هم مورد تفسیر شده و بر اساس آن به محتواهای اصلی و فرعی در ارتباط با سلامت جسمی و روانی سالمندان مشخص شد.
یافته ها:
در تحلیل¬ داده¬ها و ارائه یافته¬ها مشاهده شد که سلامت جسمی سالمندان بر اساس ادراک آنها، دو بعد اصلی استخراج شد: جسمی بدنی، جسمی عملکردی. این ابعاد، مستخرج از هفده درون¬مایه اصلی بودند که این درون¬مایه¬ها برای برای مولفة جسمی بدنی «توانایی خودمراقبتی، نداشتن بیماری مزمن و تامین نیازهای غذایی و درمانی» شناسایی شدند. در مولفه جسمی عملکردی این درون¬مایه¬ها «داشتن روابط پایدار با دیگران و داشتن اوقات فراغت» می¬باشند.
نتیجه گیری:
نتایج نشان می¬دهد که توجه به تعاملات اجتماعی سالمندان نقش مهمی در سلامت جسمی آنها دارد، زیرا با ایجاد بسترهای برای مشارکت اجتماعی آنها هم قدرت بدنی آنها را بالا می¬برد و هم حس¬اثربخشی، مفیدبودن و در نتیجه رضایت از زندگی آنها را تقویت می¬کند.