هدف این پژوهش بررسی نقش میانجگری تفکر انتقادی در رابطه بین افسردگی و نگرانی با ارزیابی شاخص توده بدنی (BMI) در دانش آموزان دختر دوم متوسطه مهاباد بود. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها، توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش، دانش آموزان دختر دوم متوسطه مهاباد در سال 1401 بود که روش نمونه گیری پژوهش به شیوه‌‌ی خوشه‌‌ای چند مرحله‌‌ای انجام گرفت. از روش میدانی با استفاده از ابزار پرسشنامه برای جمع آوری اطلاعات برای آزمون فرضیه ها استفاده می شود. شاخص توده بدنی نسبت وزن بر حسب کیلوگرم به مجذور قد بر حسب متر محاسبه می شود. تفکر اعتقادی از طریق پرسشنامه تفکر انتقادی(CTDI) ریتکس(2003) و میزان افسردگی از طریق پرسشنامه افسردگی بک(BDI-II) (1961) و میزان نگرانی از طریق پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلونیا(PSWQ) (1990) محاسبه می شوند. در این پژوهش ابتدا به تعداد 306 پرسش نامه بین دانش آموزان منتخب توزیع و سپس اطلاعات جمع آوری شده با روش معادلات ساختاری و با نرم افزارهای Spss 24 و Amos 24 انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد که تاثیر افسردگی بر شاخص توده بدنی از طریق تفکر اعتقادی معنادار بود. اما تاثیر نگرانی بر شاخص توده بدنی از طریق تفکر اعتقادی معنادار نبود. تاثیر مستقیم تفکر اعتقادی و افسردگی و نگرانی بر شاخص توده بدنی منفی و معنادار بود. همچنین براساس نتایج بدست آمده مشخص شد که بیشترین تاثیر را تفکر اعتقادی بر شاخص توده بدنی داشته و کمترین تاثیر را نگرانی بر شاخص توده بدنی داشت.