بی‌شک فاصله گرفتن از آثار ادبیات کلاسیک، مدرنیته‌شدن زندگی و جوامع، و رشد و ترویج هنر فست‌فودی (به معنای بی‌ارزش آن)، موجب شده است تا آن‌چنان که باید و شاید نتوانیم با فرهنگ غنی گذشتۀ خویش خو بگیریم و پیشرفت تکنولوژی، چنان سرعتی به این جدایی بخشیده است که اگر دست نجنبانیم، شاید درک هنر و فرهنگ قدما برای نسل بعد، توهمی بیش نباشد. در کنار این تفاسیر، پیچیدگی‌ها و ظرایف هنری و مفهومی در آثار قدما به قدری وسیع است که بدون مطالعۀ بسیار و نگاهی ژرف، نخواهیم توانست به فحوای کلامشان دست یابیم. هرکس با چشم خود به مسئله می‌نگرد و دیدگاه خود را دارد. بزرگان نیز از این بلا، به دور نبوده‌اند که مشهورترینشان شاملو است. شاملو اگرچه ظرایف بسیاری در شعرش دارد و مطالب جدیدی را وارد عرصۀ خیال کرده است، اما کوبنده‌ترین نقد را به حافظ داشته است. آن‌چه در این مقاله مطرح می‌شود، بررسی جزئی اما دقیق دیدگاه شاملو نسبت به حافظ شیرازی، از بزرگ‌ترین غزل‌سرایان جهان است.