فرنگیس یکی شخصیت‌های تأثیرگذار بخش پهلوانی شاهنامه است؛ وی علیرغم اینکه ایرانی نیست و خاستگاهش سرزمین توران، دشمن ایرانیان محسوب می‌شود؛ امّا فردوسی تلاش کرده‌است تا از وی چهره‌های آرمانی و مقبول به تصویر بکشد. از این‎رو، پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی و تحلیلی بر آن است تا با توجه به کنش‌هایی که در شاهنامه دارد به معرفی وی بپردازد. دستاورد پژوهش بیانگر آن است که فرنگیس علاوه بر نقش مادرانه‌ای که در شاهنامه ایفا می‌کند و به نوعی مادر شاه آرمانی ایران‌زمین(کیخسرو) است؛ در مقام یک همسر نیز خردمندانه و مدبرانه عمل می‌کند و تلاش می‌کند مانع اجرای توطئة تورانیان علیه همسرش سیاوش شود.همچنین وی امور بسیاری بر عهده دارد که به نوعی بیانگر قدرت مدیریت وی است. افزون براین، وی بعد از کشته شدن همسر نیز نمادی از صبر و مقاومت در برابر مشکلات است و در برابر تمام ناملایمات از جمله مرگ همسر، بریدن گیسوان، تازیانه خوردن، تهدید به سقط فرزندش و دوری از کیخسرو، استقامت بی‌نظیری از خویش نشان می‌دهد.