یکی از مهم ترین و موثرترین دوران زندگی آدمی، دوران کودکی است.، دورانی که در آن شخصیت افراد، پایه‌ریزی شده و شکل می‌گیرد. کودک در سنین طفولیت علاوه بر نیاز مراقبت جسمانی به پرورش اجتماعی، عاطفی، روانی و ذهنی نیاز دارد. اضطراب جزو مهم تربیت اختلالات عصبی و روانی به حساب می‌آید و منشا بسیاری از عصبانیت‌ها و ناراحتی‌هاست. اضطراب یک بیماری بسیار مهم است که عامل و زمینه‌ساز برخی از بیماری‌های روانی است که کودکان نیز از این بیماری بی‌نصیب نیستند. در کل این بیماری عامل صدمه بزرگی برای کودکان است که باید برای رفع آن چاره ای اندیشید. هدف پژوهش حاضر اثربخشی قصه درمانی (یکی از روش‌های درمانی اضطراب) به شیوه گروهی بر کاهش اضطراب در کودکان است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع کتابخانه ای بوده و با جمع آوری مطالب از کتب و مقالات موجود صورت گرفته است. بر اساس یافته‌های ‌این ‌پژوهش‌ می‌توان ‌نتیجه ‌گرفت ‌که‌ قصه‌درمانی‌ باعث‌ می‌شود ‌دانش‌آموزان ‌بتوانند ‌هیجانات ‌مثبت ‌و منفی ‌خود ‌را ‌شناسایی‌ کنند ‌در ‌نتیجه ‌اضطراب‌ در ‌آنها ‌کاهش‌ یابد. لذا توصیه می‌شود قصه‌درمانی جزو راهکارهای کاهش اضطراب کودکان قرار بگیرد.