علم بدیع (صنعت بديع) از نظام های ارزشمند ادبی است که به بررسی جنبه های زیبایی شناسی در شعر و نثر می پردازد. در آثار شاعران نکته های نو، دریافت های تازه، علوم بلاغی و بازنمایی های بدیعی نهفته ای وجود دارد که ضرورت دارد در دوره حیات آنها یا بعد از آن به این مقوله پرداخته شود. داراب افسر را که سعدی بختیاری می توان نامید، با زبان لطيف شعر و بیان شیوای نثر خود در دوره ای از تاریخ معاصر ایران به بازسازی و واکاری زبان و فرهنگ بختیاری در قالب شعر و نثر پرداخته است. در این پژوهش به روش توصیفی– تحلیلی به صنایع ادبی معروفتری که قابلیت زیبایی و ظرافت بیشتری دارند و در شعر داراب بکار رفته اند، پرداخته می شود.