اشعار شاعران با استفاده از آرایه¬ها روحی دیگر به خود می¬گیرند، به همین جهت از گذشته تا به حال شاعران نامدار سعی بر آن داشتند تا با بکار بردن انواع آرایه¬ها اشعار خود را زیباتر و رساتر جلوه دهند. تلمیح یکی از آرایه¬های بدیع معنوی است که در اصطلاح شاعر با سوق دادن ذهن خود به سمت داستان، مثل، آیه، حدیث یا سخنی مشهور و ارتباط دادن آن با کلام خود لطف سخن را بیشتر می¬کند. در این پژوهش سعی برآن شده تا با پرداختن به داستان حضرت موسی و سفر او به کوه طور در اشعار برخی شاعران گذشته اشاراتی به آرایه¬های تلمیح در این اشعار داشته باشد. این پژوهش به صورت توصیفی–تحلیلی و از طریق اسناد کتابخانه¬ای و استفاده از مقالات معتبر مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش به این نتیجه دست یافته شد که با الهام گرفتن از داستان¬های قرآنی، احادیث، آیات و ... می¬توان تلمیح را در اشعار برخی از شاعران گذشته دید که اشاره به داستان حضرت موسی بسیار دیده می¬شود.