زبان فارسی با قدمت دیرینه ای که دارد در طول تاریخ پر فراز و نشیب ایران، نقش محوری در حفظ و بقاء فرهنگی کشور ایفا کرده است و یکی از عوامل مهم هویت ملی و وحدت ملی به شمار می رود. اینکه این زبان چه قابلیّت هایی دارد که در گذر حوداث و وقایع سهمناکی که بر این کشور رفته متزلزل نشده بلکه مسیر روبه کمال را پیموده است، موضوعی است که به بررسی آن پرداخته می شود. روش بررسی توصیفی تحلیلی و به اتکاء منابع صورت گرفته است. نتیجه اینکه زبان فارسی ماهیّت ادبیّاتی و عاطفی دارد. و اندیشمندان و شاعران و علما به اتکای این زبان آثاری خلق کرده اند که برخی از این آثار جنبۀ جهانی دارند. فرهنگ غنی اسلام به غنای فرهنگی و علمی آثاری که به زبان فارسی نوشته شده کمک شایانی کرده است. ودر مجموع توانائی هایی در زبان فارسی ایجاد شده است که همه گویش های رایج کشور زیر پوشش آن قرار گرفته اند و با همگرایی که در گذر زمان بین زبان فارسی و گویش های دیگر برقرار شده است وحدت زبانی و درنهایت وحدت ملی را رقم زده و رونق بخشیده است.