آلودگی های ناشی از پلیمرهای سنتزی و تولید سالانه حدود 150 میلیون تن پلاستیک در سراسر جهان ، که عمدتاً از مشتقات نفتی می باشند ، باعث شده است که توجه زیادی به استفاده از پلیمرهای خوراکی و مواد زیست تخریب پذیر معطوف گردد . در طی دو دهۀ اخیر مطالعه بر روی مواد زیست تخریب پذیر حاصل از پروتئین ها و کربوهیدرات ها گسترش وسیعی یافته است . این ماکرومولکول ها به طور بالقوه می توانند جایگزینی مناسب برای پلیمرهای سنتزی به شمار آیند . این پلیمرها به دلایلی چون گران بودن ، تجزیه ناپذیر بودن ، تغییر دادن رنگ و طعم ماده غذایی در حال جایگزینی توسط بسته بندی های خوراکی هستند . در عین حال بسته بندی های خوراکی به دلیل در دسترس بودن ، ارزان بودن ، خوراکی و زیست تخریب پذیر بودن و همچنین کنترل ورود و خروج رطوبت و گاز نیز واکنش های صورت گرفته در ماده غذایی بسیار مورد توجه قرار گرفته اند که البته این
ویژگی ها به نوع مادۀ اولیۀ مورد نیاز ( پلی ساکارید – پروتئین – لیپید ) برای ساخت پوشش ها و فیلم های خوراکی و نیز نحوۀ تولید آنها بستگی
دارد . در این مقاله بررسی ویژگی انواع فیلم ها و پوشش های خوراکی و نیز نحوه و تکنولوژی تولید آن ها مورد مرور قرار می گیرد.