عملکرد صحیح سیستم تنفسی وابسته به یکپارچگی دینامیکی با سیستم قلبی عروقی است. این مقاله به بررسی تعامل پیچیده بین قلب و ریه ها با تمرکز بر یک مطالعه موردی فرضی در بیماران با اختلال عملکرد قلبی میپردازد. هدف این مطالعه تحلیل چگونگی تأثیر تغییرات همودینامیک قلبی به ویژه افزایش فشار وریدی ریوی بر تبادل گازها مکانیک ریه و نسبت تهویه ٫ پرفیوژن (V٫Q) است. داده های فرضی جمع آوری شده از بیمار مورد مطالعه همراه با مقادیر نرمال مرجع ارائه و سپس به طور عمیق پاتوفیزیولوژیک مورد بحث قرار میگیرند. نتایج نشان میدهد که اختلال در پمپاژ قلبی منجر به ادم ریوی کاهش کمپلیانس و هیپوکسمی قابل توجه میشود که تأکید مجددی بر نقش حیاتی هماهنگی قلبی تنفسی است.