هدف پژوهش: هدف این پژوهش بررسی تأثیر رسانه‌های اجتماعی بر مشارکت زنان در ورزش حرفه‌ای است. با گسترش فناوری‌های ارتباطی و تحول در نظام رسانه‌ای، شبکه‌های اجتماعی به بستری نوین برای بازنمایی، دیده‌شدن و توانمندسازی زنان ورزشکار تبدیل شده‌اند. این مطالعه در پی آن است که چگونگی نقش‌آفرینی رسانه‌های اجتماعی در افزایش حضور، انگیزش و فرصت‌های حرفه‌ای زنان را در عرصه ورزش تحلیل کند و موانع ساختاری و فرهنگی موجود در این مسیر را شناسایی نماید.
روش‌شناسی پژوهش: پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی–تحلیلی و از طریق مرور نظام‌مند (Systematic Review) انجام شد. داده‌ها از بررسی ۵۵ مقاله علمی منتشرشده بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۵ در پایگاه‌های معتبر علمی نظیر Scopus، Web of Science و Google Scholar گردآوری گردید. داده‌ها با روش تحلیل مضمون (Thematic Analysis) تحلیل و در سه محور اصلی شامل بازنمایی رسانه‌ای، انگیزش و خودکارآمدی، و فرصت‌های اقتصادی طبقه‌بندی شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که رسانه‌های اجتماعی از سه مسیر بر مشارکت زنان در ورزش تأثیر می‌گذارند. در سطح فردی، این رسانه‌ها موجب افزایش خودکارآمدی، اعتمادبه‌نفس و شکل‌گیری هویت ورزشی می‌شوند. در سطح اجتماعی، از طریق الگوسازی و افزایش دیده‌شدن زنان ورزشکار، نگرش جامعه نسبت به توانایی‌های آنان را تغییر می‌دهند. در سطح ساختاری نیز با ایجاد فرصت‌های اقتصادی، جذب اسپانسر و برندسازی شخصی، زمینه‌ی تداوم فعالیت حرفه‌ای زنان را فراهم می‌سازند. با این حال، چالش‌هایی نظیر بازنمایی جنسیتی، تمرکز بر زیبایی ظاهری، آزار آنلاین و تبعیض دیجیتال نیز به‌عنوان موانع مشارکت مؤثر شناسایی شدند.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که رسانه‌های اجتماعی پدیده‌ای دووجهی‌اند؛ به‌گونه‌ای که در صورت بهره‌گیری هدفمند و آگاهانه، می‌توانند ابزاری مؤثر برای توانمندسازی، عدالت جنسیتی و توسعه‌ی ورزش زنان باشند. اما در صورت فقدان حمایت نهادی، سیاست‌گذاری فرهنگی و آموزش سواد رسانه‌ای، خطر بازتولید کلیشه‌های جنسیتی در قالب دیجیتال وجود دارد. از این‌رو، بهره‌برداری از ظرفیت رسانه‌های اجتماعی باید در چارچوب راهبردهای فرهنگی، آموزشی و حمایتی سازمان‌یافته صورت گیرد تا به رشد پایدار مشارکت زنان در ورزش حرفه‌ای بینجامد.