بارداری یک دوره حیاتی و پر از تغییرات فیزیولوژیک پیچیده در زندگی زنان است. این تغییرات گرچه سازگارانه هستند اغلب با چالشهایی نظیر افزایش خستگی درد کمر، تغییرات خلقی و اختلال در عملکرد فیزیکی همراه میشوند که به طور مستقیم بر کیفیت زندگی (QOL) مادر تأثیر می گذارند. هدف این پژوهش بررسی عمیق نقش سازگاریهای فیزیولوژیک دوران بارداری و تأثیر مداخله های مبتنی بر تحرک ورزش منظم بر این سازگاریها و در نهایت بهبود کیفیت زندگی زنان باردار است. این مطالعه با رویکردی چند بعدی بر سازگاریهای سیستم های قلبی عروقی، تنفسی متابولیک و اسکلتی عضلانی تمرکز دارد. روش شناسی این پژوهش ترکیبی بوده و شامل مروری بر مبانی نظری فیزیولوژی بارداری و ورزش و ارائه یک مطالعه موردی فرضی برای تبیین ارتباط عملی بین تغییرات فیزیولوژیک و ابعاد ذهنی و جسمی کیفیت زندگی است. یافته های مورد انتظار نشان میدهند که تحرک منظم و متناسب با دوران بارداری موجب بهینه سازی پاسخهای فیزیولوژیک مانند بهبود برونده قلبی تنظیم متابولیسم گلوکز و تقویت سیستم عضلانی اسکلتی شده و این بهینه سازی مستقیماً با کاهش علائم جسمی، بهبود خواب کاهش اضطراب و افزایش رضایتمندی کلی مادر از روند بارداری مرتبط است. این پژوهش بر اهمیت ادغام توصیه های مبتنی بر فیزیولوژی تحرک در مراقبتهای روتین دوران بارداری برای ارتقاء سلامت مادر و جنین تأکید دارد.