این مقاله به بررسی این موضوع می‌پردازد که در سطح ورزش حرفه‌ای نخبگان (Elite)، که در آن تفاوت‌های فیزیکی بسیار ناچیز است، مهارت‌های روانشناختی به عنوان عامل تعیین‌کننده نهایی موفقیت عمل می‌کنند. مسئله اصلی این پژوهش، یافتن پاسخی برای این پرسش است که چگونه می‌توان ظرفیت روانی ورزشکار نخبه را توسعه داد تا عملکرد فیزیکی او در لحظات حساس (High-Stakes) به حداکثر پتانسیل خود برسد و در برابر نوسانات مقاوم باشد.
اهداف پژوهش شامل شناسایی عوامل ذهنی کلیدی (مانند تاب‌آوری، تمرکز مطلق، و تصویرسازی موفقیت)، بررسی تأثیر تکنیک‌هایی چون ذهن‌آگاهی (Mindfulness) و خودکارآمدی (Self-Efficacy)، و تدوین راهکارهایی برای ادغام روانشناسی ورزشی در برنامه‌های تمرینی روتین است. سوابق پژوهش نشان می‌دهد که تحقیقات معاصر از تمرکز صرف بر آمادگی جسمانی (Hardware) به سمت بهینه‌سازی نرم‌افزار ذهن حرکت کرده‌اند. فرضیه اصلی این است که توسعه هدفمند مهارت‌های ذهنی، عملکرد رقابتی را به طور معناداری بهبود می‌بخشد. در نهایت، نقش کلیدی مهارت‌های ذهنی (M) در کنار آمادگی جسمانی (P) مورد تأکید قرار می‌گیرد و تکنیک‌هایی نظیر مدیریت اضطراب رقابتی (شناختی و سوماتیک) از طریق تنظیم برانگیختگی (Arousal Control) معرفی می‌گردند.