رشد حرکتی یکی از ابعاد بنیادی تحول انسان است که نه تنها تحت تأثیر عوامل ژنتیکی و بلوغ بیولوژیکی بلکه به شدت متأثر از محرکهای محیطی قرار دارد. پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش تحریکات محیطی در رشد و رفتار حرکتی کودکان تدوین شده است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی بوده و با استناد به منابع کتابخانه ای گسترده نظریه های پیشرو در علوم حرکتی و یافته های پژوهشی معتبر شامل مطالعات کمی و کیفی نگاشته شده است. یافته ها نشان میدهد که غنی سازی محیطی فراهم سازی فرصتهای تجربه حرکتی (Affordances) و تعامل فعال با محیط فیزیکی و اجتماعی سرعت و کیفیت اکتساب مهارتهای حرکتی درشت و ظریف را به شکل معناداری افزایش میدهد در مقابل فقر ،محیطی محدودیت های فضایی و کاهش تعاملات لمسی- حرکتی منجر به تأخیر در رسیدن به نقاط عطف رشدی (Milestones) می شود و الگوهای حرکتی ناکارآمد را تثبیت میکند. این مقاله بر لزوم طراحی فضاهای بازی محرک فراهم سازی محیطهای چالش برانگیز ایمن و نقش حیاتی والدین و مربیان در تسهیل گری تجارب حسی - حرکتی تأکید دارد نتایج این پژوهش میتواند راهنمای مهمی برای سیاست گذاران شهری برنامه ریزان آموزشی و متخصصان حوزه سلامت کودک باشد.