این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین سطح فعالیت بدنی و شاخصهای سلامت جسمی روانی و اجتماعی در گروه مردان و زنان بازنشسته ایرانی انجام شده است. با توجه به افزایش امید به زندگی حفظ کیفیت زندگی در دوران سالمندی یک اولویت ملی است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و از نوع پیمایشی بوده است. جامعه آماری شامل 200 نفر از بازنشستگان (100) مرد و 100 زن فعال در مراکز فرهنگی ورزشی شهر تهران بوده است. ابزارهای جمع آوری داده شامل پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی (IPAQ) و مقیاسهای استاندارد سلامت روانی مانند افسردگی و اضطراب بوده است. نتایج نشان داد که سطح فعالیت بدنی در مردان به طور معناداری بالاتر از زنان بازنشسته است (0.05 > p). همچنین رابطه مثبتی بین میزان فعالیت بدنی با نمرات سلامت جسمی و روانی مشاهده شد. افراد فعال تر گزارش کمتری از علائم افسردگی و اضطراب داشتند. این مطالعه بر اهمیت طراحی برنامه های ورزشی متناسب با جنسیت برای ارتقاء سلامت جامعه سالمندی تأکید میکند.