آسیب غیرتماسی رباط صلیبی قدامی (ACL) یکی از شایع‌ترین و پرهزینه‌ترین آسیب‌های ورزشی به‌ویژه در رشته‌هایی است که با پرش، فرود و تغییر جهت‌های سریع همراه‌اند. شواهد نشان می‌دهد که بخش عمده این آسیب‌ها در بازه زمانی بسیار کوتاه پس از تماس اولیه پا با زمین و بدون برخورد مستقیم رخ می‌دهند. هدف از این مقاله، ارائه یک مرور تحلیلی و یکپارچه بر یافته‌های پژوهشی مرتبط با نقش بیومکانیک فرود، عدم تقارن اندام‌های تحتانی، جهت و نوع فرود، وضعیت چرخش پا، و مداخلات تمرینی و جراحی در بروز یا پیشگیری از آسیب غیرتماسی ACL است.
مطالعات بررسی‌شده نشان می‌دهند که فرود تک‌پایی، کاهش زاویه فلکشن زانو و لگن، افزایش والگوس و چرخش داخلی زانو، نیروهای واکنش زمین بالا و الگوهای حرکتی نامتقارن، از مهم‌ترین عوامل خطر محسوب می‌شوند. همچنین، تمرینات نوروماسکولار اغتشاشی و اصلاح تکنیک فرود می‌توانند نقش مؤثری در بهبود کنترل عصبی–عضلانی و کاهش ریسک آسیب داشته باشند. در مجموع، نتایج این مرور بر ضرورت رویکردی چندبعدی شامل ارزیابی بیومکانیکی، تمرینات پیشگیرانه هدفمند و انتخاب آگاهانه روش‌های درمانی برای کاهش شیوع آسیب ACL تأکید دارد.