زمینه و هدف: التهاب مزمن کم‌درجه، عامل کلیدی در پاتوژنز بسیاری از بیماری‌های مزمن غیرواگیر است. در مقابل، فعالیت بدنی منظم به طور گسترده‌ای به عنوان یک عامل محافظتی قدرتمند شناخته می‌شود که قادر است تعادل سیستم ایمنی و التهابی بدن را به سمت یک فنوتیپ ضدالتهابی سوق دهد. هدف از این مقاله مروری، انجام یک بررسی سیستماتیک بر روی ادبیات موجود است تا نقش تعدیل‌کننده فعالیت بدنی منظم را بر مسیرهای سیگنالینگ التهابی و مکانیسم‌های مولکولی، به ویژه ترشح میوکین‌ها، روشن سازد. تمرکز ویژه این مرور بر ورزش‌های شدید و متناوب مانند هاکی است تا پاسخ‌های التهابی و استرس اکسیداتیو ناشی از این نوع فعالیت‌های ورزشی را بررسی کند و به دیدگاهی جامع در مورد مزایای ضدالتهابی و چالش‌های ایمنی آن‌ها دست یابد(1).
جمع¬بندی یافته¬ها: این بررسی سیستماتیک با هدف تحلیل مقالات منتشرشده، نشان داد که ورزش، به ویژه ورزش‌های با شدت بالا و ماهیت انفجاری مانند هاکی، اثرات دوگانه‌ای بر سیستم التهابی و ایمنی بدن دارند. بلافاصله پس از تمرینات شدید (مانند مسابقات هاکی)، یک پاسخ التهابی حاد و کوتاه‌مدت، مشخص شده با افزایش نشانگرهای استرس اکسیداتیو و آسیب عضلانی، مشاهده می‌شود (1, 2, 3). با این حال، تکرار منظم این فعالیت‌ها، اثرات تطبیقی و بلندمدت ضدالتهابی را به دنبال دارد. یکی از مکانیسم‌های کلیدی ضدالتهابی ورزش، ترشح میوکین‌ها است؛ پپتیدهایی که توسط فیبرهای عضلانی فعال سنتز و در گردش خون آزاد می‌شوند. این میوکین‌ها، مانند اینترلوکین-6 در فاز حاد و به دنبال آن اثرات ضدالتهابی از طریق فعال‌سازی مسیرهای دیگر، یا موادی مانند ایریزین، نقش سیگنالینگ پاراکراین یا اندوکراین را ایفا می‌کنند (4). این مواد می‌توانند مستقیم یا غیرمستقیم مسیرهای التهابی کلیدی مانند فاکتور هسته‌ای کاپا-بی (NF-kappaB) را مهار کرده و سنتز سیتوکین‌های پیش‌التهابی مانند TNF-alpha و IL-1betaرا کاهش دهند.
در ورزشکاران هاکی، مطالعات نشان داده‌اند که پاسخ‌های استرس اکسیداتیو و التهابی، با توجه به ظرفیت هوازی و بی‌هوازی فرد، متفاوت است (1). همچنین، ورزش‌های انفجاری و شدید، مانند هاکی، با فعال‌سازی و تعدیل محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-غدد جنسی (HPG) و همچنین پروتئین‌های نوظهوری مانند فونیکسین، می‌توانند بر التهاب تأثیر بگذارند (2). این یافته‌ها قویاً تأیید می‌کنند که فعالیت بدنی نه تنها یک داروی ضدالتهاب است، بلکه بسته به نوع ورزش (مانند هاکی یا بسکتبال)، شدت آن و وضعیت آنتی‌اکسیدانی پایه فرد، تأثیرات متفاوتی را اعمال می‌کند(5).
نتیجه‌گیری: شواهد موجود از این بررسی سیستماتیک، نقش اساسی فعالیت بدنی منظم را به عنوان یک تعدیل‌کننده قوی التهاب تأیید می‌کند. پاسخ‌های التهابی حاد ناشی از ورزش‌های شدید مانند هاکی، در زمینه تمرینات منظم، به سرعت فروکش می‌کنند و زمینه را برای تطابق‌های بلندمدت ضدالتهابی فراهم می‌سازند. این اثرات در درجه اول از طریق ترشح میوکین‌ها و مهار مسیرهای پیش‌التهابی کلیدی صورت می‌گیرد. با این حال، برای به حداکثر رساندن مزایای ضدالتهابی و به حداقل رساندن آسیب‌های ناشی از استرس اکسیداتیو در ورزشکاران نخبه هاکی، نیاز به پژوهش‌های بیشتر در مورد رژیم‌های بهینه تمرینی و مداخلات آنتی‌اکسیدانی هدفمند است. به طور خلاصه، ورزش منظم، با وجود ایجاد التهاب حاد گذرا، در بلندمدت یک راهبرد درمانی قدرتمند برای حفظ هموستاز ایمنی-التهابی است.