این مقاله به بررسی هم‌افزایی حیاتی بین دو رشته میان‌رشته‌ای بیومکانیک ورزشی و مهندسی ورزش می‌پردازد. بیومکانیک ورزشی با به‌کارگیری قوانین مکانیک کلاسیک، به تجزیه و تحلیل و درک مکانیزم‌های حرکت انسان در محیط‌های ورزشی می‌پردازد، شامل پارامترهای سینماتیکی (هندسه حرکت) و کینتیکی (نیروهای محرک). در مقابل، مهندسی ورزش با استفاده از ابزارهای پیشرفته مهندسی مواد، مدل‌سازی کامپیوتری و طراحی، مفاهیم بیومکانیکی را به راهکارهای عملی برای بهبود عملکرد و کاهش ریسک آسیب تبدیل می‌کند. این هم‌افزایی در طراحی تجهیزات ورزشی، بهینه‌سازی تکنیک‌ها و توسعه سیستم‌های توانبخشی نقش محوری دارد. با پیشرفت‌های آتی در هوش مصنوعی و حسگرهای پوشیدنی، انتظار می‌رود این حوزه در آینده به تحلیل‌های پیش‌بینانه‌تر و شخصی‌سازی شده‌تری دست یابد و سطح ایمنی و کارایی ورزش را به طور چشمگیری ارتقاء دهد.