سندرم متقاطع تحتانی الگویی از عدم تعادل عضلات در ناحیه لگن و ستون مهره کمری است که با سفتی عضلات خم‌کننده لگن و بازکننده کمر و ضعف عضلات شکمی و گلوتئال مشخص می‌شود. حالت نشستن طولانی‌مدت و سبک زندگی بی‌تحرک از عوامل اصلی این اختلال هستند. این وضعیت با افزایش قوس کمری و شیب قدامی لگن همراه است و می‌تواند منجر به کمردرد، محدودیت در حرکت و اعمال فشار اضافی بر زانو و همسترینگ شود(۱). ضعف عضلات گلوتئوس ماکسیموس و میدیوس از خصوصیات این سندرم است(۲)، بنابراین تقویت این عضلات نقش کلیدی در اصلاح وضعیت و کاهش درد دارد. سه تمرین متداول برای تقویت عضلات گلوتئال عبارت‌اند از اسکات بلغاری، هیپ تراست و ددلیفت رومانیایی. این مقاله شواهد پژوهشی درباره اثر این تمرین‌ها بر فعالیت و رشد عضله گلوتئوس ماکسیموس و پیامدهای بالقوه آن‌ها بر کاهش علائم سندرم متقاطع تحتانی را مرور می‌کند.