سارکوپنی به‌عنوان یکی از اختلالات شایع مرتبط با سالمندی، به کاهش تدریجی جرم، قدرت و عملکرد عضلات اسکلتی اطلاق می‌شود. این پدیده موجب کاهش استقلال عملکردی، افزایش خطر سقوط و کاهش کیفیت زندگی در سالمندان می‌گردد. تمرین مقاومتی یکی از مؤثرترین راهکارهای غیردارویی برای پیشگیری و بهبود سارکوپنی است. هدف از این مقاله، بررسی تأثیر تمرین مقاومتی بر عملکرد عضلانی، مسیرهای فیزیولوژیکی مرتبط، و شاخص‌های عملکردی از جمله آزمون زمان بلند شدن و راه رفتن (TUG) با مرور مطالعات بین‌المللی جدید است. نتایج نشان می‌دهد که تمرین مقاومتی با فعال‌سازی مسیرهای آنابولیک و بهبود قدرت عضلات اندام تحتانی، می‌تواند زمان TUG را کاهش داده و خطر سارکوپنی را به‌طور معنی‌داری کم کند.