در دو دهه‌ی اخیر، گسترش شبکه‌های اجتماعی دیجیتال، یکی از عمیق‌ترین تحولات ارتباطی بشر را رقم زده است. این تحولات نه تنها الگوهای ارتباطی انسان را دگرگون کرده‌اند، بلکه مفهوم بنیادین «دوستی» را نیز بازتعریف کرده‌اند. دوستی در گذشته رابطه‌ای مبتنی بر تجربه‌ی زیسته، تماس چهره‌به‌چهره و اعتماد تدریجی بود، اما در عصر دیجیتال اغلب بر مبنای حضور آنلاین، تبادل محتوا و شاخص‌های عددی مانند لایک و فالوور ارزیابی می‌شود. هدف این پژوهش بررسی تغییر معنای دوستی در بستر شبکه‌های اجتماعی و تحلیل پیامدهای فرهنگی، روان‌شناختی و ارتباطی آن است. روش پژوهش، توصیفی ـ تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه‌ای و یافته‌های پژوهش‌های داخلی و بین‌المللی است. نتایج نشان می‌دهد که هرچند شبکه‌های اجتماعی دایره‌ی روابط انسانی را گسترش داده‌اند، اما عمق و پایداری این روابط کاهش یافته است. مفهوم دوستی از «تعهد عاطفی» به «تعامل نمایشی» گرایش یافته و نوعی دوستی سطحی و مقایسه‌محور پدید آمده است. با این وجود، اگر شبکه‌های اجتماعی به‌درستی و با آگاهی استفاده شوند، می‌توانند ابزار حفظ ارتباطات واقعی و تقویت همبستگی انسانی باشند