مدیریت رسانه یکی از رشته‌های دانشگاهی ایران است که به مقوله مدیریت در رسانه‌ها و مدیریت بر رسانه‌ها می‌پردازد. این رشته با رشد رسانه و تخصصی شدن علم مدیریت از اوایل دهه‌ی نود میلادی به دانشگاه‌های آمریکا راه پیدا کرد. کنکاش در پیشینه‌ی این علم خبر از ادبیاتی نه‌چندان غنی و اختصاصی این علم می‌دهد. این ادبیات وابسته و برگرفته از سایر رشته‌ها نشانگر آن است که این علم نوپا بیش از هرچیز بر مباحث تئوریک کاربردی رشته‌هایی مانند علوم ارتباطات استوار گردید. خاستگاه این رشته علمی مانند خود رسانه، جهان سرمایه داری بوده و بنابر این رویکرد اقتصادی بر سر تاسر آن سایه افکنده است. با جمع بندی دیدگاه های مطرح شده در خصوص مدیریت رسانه می توان هشت دیدگاه کلی برای این رشته متصور شد برخی رسانه را یک سازمان مانند سازمان های دیگر می انگارند که مدیر آن وظیفه دارد برنامه ریزی، هدایت و کنترل و کارهایی مانند گزارش گیری را انجام دهد. مدیریت رسانه یعنی به‌کارگیریی بهینه منابع مادی و انسانی با استفاده از کارکردهایی چون برنامه ریزی، سازماندهی، هدایت و کنترل به منظور تحقق اهداف سازمان رسانه ای. همچنین پرینگلو استار نیز مدیریت رسانه را شامل وظایف برنامه ریزی، سازماندهی، بسیج منابع، هدایت و کنترل دانسته‌اند و مهارت های مدیر رسانه ای را در سه مهارت فنی، انسانی و ادراکی خلاصه می کنند. این رویکرد محصول تخصصی شدن علم مدیریت است.