پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش سرمایه روانشناختی و ذهنیت¬های طرحواره¬ای در پیش بینی خود شفقت¬ورزی دانشجویان شهر مشهد انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه‌های شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۴ - ۱۴۰۵ بود که از میان آنها 190 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه¬های خود شفقت ورزی، سرمایه روانشناختی و ذهنیت¬های طرحواره¬ای بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و آزمونهای آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مرحله ای تحلیل شدند. نتایج نشان داد که سرمایه روانشناختی پیش¬بینی کننده قوی تری نسبت به ذهنیتهای طرحواره ای است اما ترکیب هر دو متغیر موجب افزایش اعتبار مدل نهایی شد. با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می شود این متغیرها در آموزش و پژوهش های آینده بیشتر مورد تاکید قرار بگیرد.