با توجه به این که موضوع تعاملات در دانش آموزان بسیار حائز اهمیت است؛ هدف از اجرای اقدام پژوهی حاضر،بهبود و تقویت تعامل و روحیه همکاری دانش آموزم در پایه سوم بود.دانش آموز در ابتدا فردی منفعل بود و در فعالیت های گروهی کلاس درس مشارکتی نداشت و حتی با دانش آموزان دیگر نیز ارتباط نمی گرفت و علائم بی رغبتی و بی انگیزگی و همچنین افت و سرخوردگی تحصیلی در آن دیده می شد و تمایلی به برقراری ارتباط با دیگران در هیچ شرایطی نداشت.در طی تلاش های صورت گرفته پس از تغییر روش تدریس معلم در کلاس درس وایجاد برقراری ارتباطات به طرق متفاوت با گروه همسالان تعامل بیشتری در رفتار دانش آموز حاصل شد و منجر به یافتن دوستان صمیمی برای او گردید و همچنین میزان یادگیری او در کلاس افزایش پیدا کرد و نتایج بهتری از بازخوردهای معلم دریافت نمود.این دانش آموز از آن پس انگیزه و علاقه بیشتری در انجام کارها و فعالیت های گروهی از خود نشان می داد و میزان تعاملات و مشارکتش در موقعیت های گوناگون با دیگران افزایش یافت.پیشنهاد می شود مشکلاتی از این قبیل در محیط خانواده و مدرسه به زودی شناسایی شده و آن را رفع نماییم تا از بروز مشکلات احتمالی در آینده دانش آموزان و ورود آنها به جامعه جلوگیری شود.