هوش مصنوعی به عنوان یکی از نوآوری‌های پیشرو در فناوری، نقش چشمگیری در تغییر و تحول نظام‌های آموزشی ایفا می‌کند و می‌تواند کیفیت یادگیری و مدیریت آموزشی را به طور چشمگیری بهبود بخشد. این فناوری با ارائه ابزارهایی برای شخصی‌سازی آموزش، تحلیل داده‌های یادگیری، و بهینه‌سازی منابع آموزشی، قابلیت‌های فراوانی برای حل مشکلات ساختاری و بهبود دسترسی به آموزش دارد. با توجه به این پتانسیل‌ها، پیاده‌سازی هوش مصنوعی در نظام آموزشی ایران می‌تواند چالش‌هایی نظیر کمبود منابع مالی، پراکندگی جغرافیایی و نیاز به دسترسی گسترده‌تر به خدمات آموزشی را کاهش دهد. این پژوهش با هدف ارائه چارچوبی نظری و راهکارهای عملی برای توسعه هوش‌مصنوعی در آموزش و پرورش ایران، از مدل PESTLE بهره گرفته است. این مدل به بررسی جامع عوامل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فناورانه، قانونی و محیطی می‌پردازد و با انطباق آن بر بافت بومی ایران، فرصت‌ها و چالش‌های پیش رو را تحلیل می‌کند. بر این اساس، مجموعه‌ای از راهکارهای عملی برای هر یک از این ابعاد ارائه شده‌است که می‌تواند مدیران، سیاست‌گذاران و پژوهشگران را در پیاده‌سازی مؤثر هوش‌مصنوعی در نظام آموزشی یاری دهد. یافته‌های این مقاله می‌توانند نقشی مؤثر در تدوین استراتژی‌های آینده برای تقویت و به‌کارگیری هوش‌مصنوعی در آموزش و پرورش ایران ایفا کنند.