هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه مسئولیت‌پذیری دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه اول با طرح‌واره‌های ناسازگار دوران کودکی در مدارس منطقه ۲ تهران بود. این پژوهش از نوع همبستگی بوده و طرح‌واره‌های ناسازگار دوران کودکی به‌عنوان متغیر پیش‌بین و مسئولیت‌پذیری به‌عنوان متغیر ملاک در نظر گرفته شدند. جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان دختر متوسطه اول در مدارس منطقه ۲ تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۲ بود که نمونه‌ای 6۰ نفری با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب و به پرسشنامه‌های مسئولیت‌پذیری دانش‌آموزان و فرم کوتاه طرح‌واره یانگ پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه در نرم‌افزار SPSS تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که برخی از طرح‌واره‌های ناسازگار دوران کودکی با مسئولیت‌پذیری دانش‌آموزان رابطه مثبت و منفی معنادار دارند. از میان طرح‌واره‌های اولیه، «محدودیت‌های مختل» (β=-0.70) مهم‌ترین پیش‌بینی‌کننده مسئولیت‌پذیری دانش‌آموزان بود. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که طرح‌واره‌های ناسازگار دوران کودکی، به‌ویژه محدودیت‌های مختل، نقش قابل توجهی در تعیین سطح مسئولیت‌پذیری دانش‌آموزان دارند و می‌تواند برای پژوهشگران و متخصصان مشاوره خانواده و مدرسه راهنمای عمل باشد.