ضایعه نخاعی (SCI) با اثرگذاری بر جنبه‌های جسمانی و روانی بیماران، یکی از پیچیده‌ترین چالش‌های پزشکی و روانشناختی محسوب می‌شود. این مطالعه با هدف مرور سیستماتیک تأثیرات روانشناختی ضایعه نخاعی و بررسی راهکارهای سازگاری روانی انجام شد. بر اساس چارچوب PRISMA، 47 مطالعه از بین 1247 مقاله اولیه انتخاب و به‌صورت سنتز روایی تحلیل شدند. یافته‌ها نشان دادند که افراد مبتلا به SCI به‌طور گسترده‌ای دچار افسردگی (25–45٪)، اضطراب (35٪)، کاهش عزت‌نفس و انزوای اجتماعی (تا 60٪) هستند. نظریه‌هایی مانند مقابله با استرس، خودتعیین‌گری، مدل بیوپسیکوسوشیال و تاب‌آوری روانشناختی، چارچوب‌های مفهومی اصلی این مطالعه را شکل دادند. مداخلات روانشناختی از جمله درمان شناختی-رفتاری (CBT)، برنامه‌های مبتنی بر تاب‌آوری، و فناوری‌های نوین مانند واقعیت گسترده (XR)، تأثیر مثبتی بر کاهش نشانه‌های روانی و بهبود سازگاری روانی داشته‌اند. با این حال، چالش‌هایی نظیر دسترسی محدود به خدمات روانشناختی و موانع فرهنگی همچنان باقی است. در نتیجه، توسعه مداخلات مقرون‌به‌صرفه و فرهنگ‌محور، به‌ویژه در مناطق کم‌برخوردار، ضروری به نظر می‌رسد.