پژوهش حاضر با هدف شناسایی مدل نگرش به سیگار بر اساس ویژگی‌های شصیتی با نقش واسطه‌ای خودپنداره در دانشجویان دانشگاه آزاد تهران غرب انجام شد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی ـ همبستگی و از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان این دانشگاه در سال1404 است که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس 375 نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه ویژگی‌های شخصیتی پنج عامل بزرگ شخصیت (گلد برگ، 1999)، پرسشنامه خودپنداره (راج کومار ساراسوت، 1957) و پرسشنامه نگرش به سیگار (شور،200) بود. داده‌‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS و AMOS مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفت.
نتایج نشان داد بین ویژگی‌های شخصیتی و نگرش به سیگار با نقش میانجی خودپنداره رابطه معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج، مؤلفه‌های روان‌رنجوری و توافق‌پذیری موجب افزایش نگرش مثبت به سیگار شدند، در حالی که وظیفه‌گرایی، گشودگی به تجربه و برون‌گرایی نگرش مثبت به سیگار را کاهش دادند. شاخص‌های برازش مدل نیز مطلوب گزارش شد (90/0CFI=، 065/0RMSEA =).
یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که ویژگی‌های شخصیتی از طریق خودپنداره می‌توانند نگرش افراد به مصرف سیگار را پیش‌بینی کنند، این نتایج می‌تواند در طراحی مداخلات روانشناختی، به‌ویژه کارگاه‌های آموزشی ارتقای خودپنداره و تقویت مهارت‌های مقابله‌ای در دانشجویان، برای پیشگیری از گرایش به سیگار مؤثر واقع شود.