هدف پژوهش حاضر، پیش‌بینی طلاق عاطفی بر اساس زمان و روال‌های رایج روزمره خانواده در زنان متأهل شهر تهران بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی و مبتنی بر مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان متأهل شهر تهران در سال ۱۴۰۴ بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس،390 نفر از آنان انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن (۲۰1۸) و روال‌های روزمره خانواده تامپسون و مک‌کوئبین (۱۹۸۷) بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و AMOS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند،نتایج تحلیل معادلات ساختاری نشان داد که مدل مفهومی پژوهش از برازش مناسبی برخوردار است RMSEA = 0/063، .CFI = 0/94 بین روال‌های روزمره خانواده و طلاق عاطفی، رابطه منفی معناداری وجود داشت. یافته‌های پژوهش نشان داد که روال‌های روزمره خانواده از طریق ارتقاء سازگاری زناشویی، می‌تواند در پیشگیری از طلاق عاطفی مؤثر باشد. بر این اساس، طراحی برنامه‌های آموزشی و مشاوره‌ای در جهت تقویت تعاملات زناشویی، ضروری به نظر می‌رسد.