توسعه اقتصادی پایدار دارای ظرفیت کاهش قابل توجهی نابرابری های اجتماعی از طریق تسهیل تخصیص عادلانه منابع و افزایش فرصت ها برای جمعیت های حاشیه رانده شده است. توسعه اجتماعی در برگیرنده بعدی از توسعه است که بر کنش و واکنش های انسانی، نهادها و روابط اجتماعی با یکدیگر تأکید می ورزد، و بر آن ها تمرکز می نماید.. با استفاده از سیاست های اقتصادی فراگیر، جوامع ممکن است تضمین کنند که مزایای رشد در همه بخش ها، به ویژه برای افرادی که محروم هستند، پخش می شود . این سیاست ها، همراه با استراتژی های موثر کاهش فقر، می توانند دسترسی به خدمات ضروری مانند آموزش و درمان را افزایش دهند و از این طریق به ریشه های اساسی نابرابری پرداخته شوند. علاوه بر این، سرمایه گذاری در آموزش و توسعه مهارت ها ضروری است زیرا افراد را به ابزارهای لازم برای مشارکت معنادار در اقتصاد، تقویت تحرک اجتماعی و کاهش نابرابری ها مجهز می کند. در نهایت، تعامل بین توسعه اقتصادی پایدار و این استراتژی ها چارچوبی را برای ساختن جوامع منسجم تر و عادلانه تر ایجاد می کند و در نتیجه پتانسیل تغییر اجتماعی تحول آور را تقویت می کند.