هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین ویژگی‌های شخصیتی، سبک‌های دلبستگی و رضایت زناشویی در زنان و مردان استان اصفهان انجام شد. با توجه به اهمیت عوامل فردی و بین‌فردی در کیفیت روابط زناشویی، این مطالعه تلاش کرد تا نقش این متغیرها را در پیش‌بینی رضایت زناشویی روشن سازد.
روش‌شناسی: این پژوهش ار نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان و مردان متأهل ساکن استان اصفهان در سال 1402 بود. نمونه‌ای به حجم 300 نفر (150 زن و 150 مرد) به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت (NEO-FFI)، پرسشنامه سبک‌های دلبستگی کولینز و رید (RAAS)، و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (ENRICH) بود. داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و استنباطی از جمله همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که ویژگی‌های شخصیتی، به‌ویژه ثبات هیجانی و وظیفه‌شناسی، رابطه مثبت و معناداری با رضایت زناشویی دارند. همچنین، سبک دلبستگی ایمن به‌طور معناداری با افزایش رضایت زناشویی مرتبط بود، در حالی که سبک‌های دلبستگی اضطرابی و اجتنابی تأثیر منفی بر رضایت زناشویی داشتند. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که ویژگی‌های شخصیتی و سبک‌های دلبستگی در مجموع 52 درصد از واریانس رضایت زناشویی را تبیین می‌کنند.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش نشان دادند که ویژگی‌های شخصیتی و سبک‌های دلبستگی از عوامل کلیدی در پیش‌بینی رضایت زناشویی هستند. نتایج بر اهمیت تقویت ویژگی‌هایی مانند ثبات هیجانی و آموزش سبک دلبستگی ایمن در برنامه‌های مشاوره زناشویی تأکید دارد. پیشنهاد می‌شود پژوهش‌های آتی به بررسی نقش عوامل واسطه‌ای مانند حمایت اجتماعی و کیفیت ارتباطات در این زمینه بپردازند.