با توجه به نقش اساسی نظام‌های آموزشی در پرورش مهارت‌های تفکر انتقادی، حل مسئله و یادگیری مادام‌العمر، بررسی و تحلیل شیوه‌های تدریس فعال در کشورهای موفق آموزشی می‌تواند بینش‌های ارزنده‌ای برای بهبود نظام آموزشی ایران فراهم آورد. در این مطالعه مروری، با تمرکز بر رویکردهای یادگیری فعال مانند یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیری مشارکتی، یادگیری معکوس و رویکردهای پژوهش‌محور، نظام‌های آموزشی چند کشور موفق از جمله فنلاند، سنگاپور، کانادا و کره‌جنوبی مورد بررسی تطبیقی قرار گرفته‌اند. روش کار در این تحقیق بر پایه مطالعه کتابخانه‌ای و تحلیل اسنادی بوده و منابع علمی معتبر، گزارش‌های بین‌المللی آموزشی (مانند گزارش‌های OECD و یونسکو) و مقالات علمی منتشر شده در پایگاه‌های داده بین‌المللی استفاده شده‌اند. یافته‌های مطالعه نشان می‌دهد که نظام‌های آموزشی موفق، علاوه بر بهره‌گیری نظام‌مند از روش‌های یادگیری فعال، دارای سیاست‌های پشتیبان مانند آموزش تخصصی معلمان، تمرکز بر ارزیابی‌های کیفی به‌جای کمی، برنامه‌ریزی درسی انعطاف‌پذیر، و مشارکت دانش‌آموز در فرآیند یادگیری هستند. همچنین، این کشورها به تقویت استقلال یادگیرنده، استفاده از فناوری آموزشی و تأکید بر یادگیری در زندگی واقعی توجه ویژه‌ای داشته‌اند. در مقایسه با این کشورها، نظام آموزشی ایران با چالش‌هایی نظیر ساختار تمرکزگرا، تأکید بیش از حد بر حافظه‌محوری، عدم آمادگی معلمان برای تدریس فعال، و کمبود منابع و امکانات مواجه است. در بخش نتیجه‌گیری، بر این نکته تأکید می‌شود که اگرچه زمینه‌هایی برای پیاده‌سازی تدریجی یادگیری فعال در نظام آموزشی ایران وجود دارد، اما تحقق آن نیازمند بازنگری بنیادین در سیاست‌گذاری آموزشی، توانمندسازی معلمان، بازطراحی برنامه‌های درسی و ارتقای فرهنگ یادگیری در مدارس است. این مطالعه با هدف ایجاد درک روشن‌تری از تجارب موفق جهانی، می‌کوشد تا راهکارهایی کاربردی برای اصلاحات آموزشی در ایران با رویکرد یادگیری فعال ارائه دهد.