این مقاله به مقایسه دو رویکرد سنتی و نوین در آموزش املا در پایه‌های اول تا سوم ابتدایی می‌پردازد. هدف پژوهش بررسی تفاوت‌ها، مزایا و معایب هر رویکرد و ارائه راهکارهایی برای بهبود کیفیت آموزش املا است. روش پژوهش تحلیل کیفی اسناد آموزشی و مقایسه تطبیقی میان روش‌های سنتی و نوین در آموزش املا است. یافته‌ها نشان می‌دهد که رویکرد نوین، با بهره‌گیری از فناوری‌های آموزشی و شیوه‌های فعال، تأثیر بیشتری در ارتقای مهارت‌های نوشتاری دانش‌آموزان دارد. همچنین، روش‌های سنتی با وجود برخی محدودیت‌ها، نقش مهمی در ایجاد پایه‌های اولیه یادگیری ایفا می‌کنند. نتیجه‌گیری نهایی بر ضرورت تلفیق این دو رویکرد برای دستیابی به آموزش مؤثرتر تأکید دارد. این پژوهش می‌تواند راهنمایی برای معلمان و برنامه‌ریزان آموزشی در بازنگری شیوه‌های تدریس املا باشد.