کاهش منابع آبی و افزایش شدت دوره‌های خشکسالی از چالش‌های اساسی در تأمین امنیت غذایی جهانی به شمار می‌آید. از این رو، توسعه راهکارهای مؤثر برای بهبود تحمل گیاهان به تنش خشکی و کاهش اثرات مخرب آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر محلول‌پاشی براسینواستروئید و ملاتونین بر برخی صفات فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و عملکردی گیاه کاملینا (Camelina sativa L.) تحت شرایط تنش خشکی انجام شد. آزمایش در گلخانه تحقیقاتی گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی دانشگاه مراغه در بهار و تابستان سال 1403، در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح تنش خشکی (90، 60 و 30 درصد ظرفیت زراعی) و چهار سطح تنظیم‌کننده‌های رشد گیاهی (عدم مصرف، ملاتونین، براسینواستروئید و کاربرد همزمان ملاتونین + براسینواستروئید) بودند. نتایج نشان داد که تنش خشکی تأثیر منفی معناداری بر شاخص‌های فیزیولوژیکی و عملکردی گیاه داشته و منجر به کاهش محتوای کلروفیل aو b، عملکرد دانه و درصد روغن گردید. در مقابل، میزان ترکیبات آنتی‌اکسیدانی نظیر فنل، فلاونوئید، آنتوسیانین و اسید اسکوربیک به‌طور معناداری افزایش یافت. کاربرد تنظیم‌کننده‌های رشد گیاهی نقش مؤثری در تعدیل این اثرات داشت، به‌ویژه تیمار همزمان ملاتونین و براسینواستروئید که موجب بهبود قابل توجه در شاخص‌های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گردید. این تیمار به‌طور معناداری موجب افزایش محتوای کلروفیل a (6/133 درصد)، کلروفیل b (7/150 درصد)، اسید اسکوربیک (8/233)، آنتوسیانین (3/86 درصد)، فنل (8/47 درصد) و فلاونوئید (5/70 درصد) شد. علاوه بر این، عملکرد دانه و درصد روغن به‌ترتیب 6/262 و 3/29 درصد افزایش یافتند. به‌طور کلی، یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که کاربرد همزمان براسینواستروئید و ملاتونین یک استراتژی کارآمد برای بهبود تحمل کاملینا به خشکی بوده و می‌تواند به‌عنوان یک رویکرد مؤثر در بهینه‌سازی تولید این گیاه روغنی در شرایط محدودیت آبی مورد استفاده قرار گیرد.