ایران با تاریخچه‌ای غنی در زمینه گیاه‌شناسی و داروشناسی، یکی از نقاط عطف در استفاده از گیاهان دارویی به شمار می‌رود. این گیاهان به دلیل خواص درمانی‌شان، در درمان بیماری‌ها و بهبود وضعیت سلامت انسان‌ها مورد توجه قرار دارند. با این حال، آلودگی به فلزات سنگین به‌عنوان یک چالش مهم، سلامت این اکوسیستم و مصرف‌کنندگان را تهدید می‌کند. برخی از این فلزات، مانند مس، در غلظت‌های پایین برای رشد و تکثیر گیاهان ضروری است ولی در غلظت‌های بالا، این فلزات سمی و مضر می‌شوند. در مقابل، فلزاتی مانند آرسنیک، جیوه، کادمیوم و سرب هیچ نقش زیستی ندارند و در غلظت‌های کم نیز می‌توانند به آلودگی‌های زیست‌محیطی منجر شوند. در این مطالعه به ارزیابی ریسک غیر سرطان‌زایی و سرطان‌زایی ناشی از مصرف گیاهان دارویی گل گاوزبان و زعفران در استان سمنان پرداخته شده است. نتایج بررسی نشان می‌دهند که مقادیر شاخص خطر (HQ) برای هر دو گروه سنی کودکان و بزرگسالان کمتر از یک بوده و مصرف این گیاهان می‌تواند ایمن باشد. همچنین نتایج نشان می¬دهند که مصرف زعفران در هر دو گروه سنی از ریسک خیلی کمی برخوردار است ولی مصرف گل گاوزبان در هر دو گروه سنی کودکان و بزرگسالان در محدوده احتمال خطر قرار دارد و وجود کادمیوم و آرسنیک در بافت گیاه گل گاوزبان منطقه سمنان، ریسک سرطانزایی بالایی دارد. بنابراین کنترل کیفیت و پایش مداوم منابع کشت، از جمله خاک و آب، به منظور کاهش آلودگی‌های ناشی از فلزات سنگین ضروری است. این مطالعه بر اهمیت ارزیابی ریسک سرطان‌زایی ناشی از آلاینده‌ها تأکید کرده و پیشنهاد می‌کند که اقدامات مدیریتی مناسبی برای کاهش خطرات مرتبط با مصرف گیاهان دارویی آلوده به فلزات سنگین انجام شود.