عدالت آموزشی یکی از مصادیق مهم عدالت اجتماعی در جهان جدید است. این اهمیت فراگیر، ضرورت خود را از رشد روزافزون اهمیت یادگیری و آموزش در عصر جدید می¬یابد. عدالت آموزشی شاخص های متعددی دارد که یکی از مهمترین این شاخص ها، دسترسی به فضای آموزشی است. کیفیت فضای آموزشی نیز به روح بخشی فضا، شادی آفرینی آن، مؤلفه های زیبایی شناختی و هنری، طراحی، معماری و مسائلی از این دست مربوط است. در پژوهش حاضر با استفاده از روش اسنادی -کتابخانه ای و همچنین استفاده از آمار رسمی ضمن توصیف وضعیت سرانۀ فضای آموزشی در ایران، به عنوان معرّف شاخص دسترسی به فضای آموزشی، راهکارهای بهبود دسترسی به این فضاها نیز ارائه شد. آمارها نشان دادند که شاخص سرانۀ فضای آموزشی در ایران نسبت به میانگین جهانی از مقدار مطلوبی برخوردار نیست. در همین راستا تلاش شد تا راهکارهایی برای ارتقاء و بهبود دسترسی کمی و کیفی به فضای آموزشی، ارائه شود. بررسی و تجزیه و تحلیل نشان داد بهبود دسترسی به فضای آموزشی یکی از شاخصه هایی می باشد که می تواند در توسعه عدالت آموزشی در ایران بسیار مؤثر واقع شود.